عوامل پیش‏بینی‏کننده‏های اضطراب ریاضی و رابطه آن با افت تحصیلی ریاضی

هدف این پژوهش شناخت پیش‏بینی‏کننده‏های اضطراب‏ریاضی و رابطه آن با افت تحصیلی ریاضی دانش‏آموزان‏دوره‏ راهنمایی استان‏‏خراسان‏‏شمالی‏ بوده‏ است. طراح ‏پژوهش‏ علی- مقایسه‏ایی یا پس رویدادی بود، که بر روی 438 نفر از دانش‏آموزان استان خراسان شمالی (تعداد 288 نفر که در درس ریاضی نمره کمتر از 10 و تعداد 150 نفر نمره بیشتر از 17 کسب کرده بودند) انجام شد. پرسشنامه‏های پژوهش شامل اضطراب ریاضی، خودپنداره ریاضی، انگیزش مدرسه، انگیزش ریاضی، رفتارخانواده، رفتار معلم و تلاش دانش‏آموزان بود. داده‏ها با استفاده از آزمون هم‏خوانی مجذورکای ()، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار‏گرفت. نتایج تحلیل داده‏ها نشان داد بین اضطراب‏ریاضی دانش‏آموزان با عملکرد ریاضی آنها رابطه منفی و معکوس(51/0-) وجود دارد. همچنین بین اضطراب‏ریاضی با خودپنداره ریاضی(67/0-)، انگیزش‏ریاضی(55/0-)، انگیزش‏تحصیلی(19/0-)، تلاش دانش‏آموزان (50/0-) رابطه‏منفی و معکوس‏وجود ‏دارد و خودپنداره‏ریاضی (49/0=beta)، رفتار‏معلم(22/0=beta)، انگیزش‏ریاضی (19/0=beta)، رفتار خانواده (14/0=beta)، اتکا‏به‏نفس(135/0=beta)، همیاری اجتماعی (126/0=beta) و هدف‏مندی (116/0=beta) از پیش‏بینی‏کننده‏های‏اصلی اضطراب‏ریاضی بودند. یافته‏های پژوهش حاضر نشانگر آن است که خودپنداره ریاضی، رفتار معلم، انگیزش ریاضی، رفتار خانواده، اتکا به نفس، همیاری اجتماعی و هدف‏مندی، با اضطراب ریاضی همراه است و عملکرد ریاضی را تحت تأثیر قرار می‏دهد.